اسپینینگ یا شکل دهی چرخشی یکی از روش های شکل دهی فلزات است که قابلیت تولید حجم های تو خالی و بدون درز با محور تقارن را دارد. اساس فرآیند شکل دهی چرخشی، را میتوان مشابه عملکرد چرخ سفالگری دانست که با چرخش قطعه و اعمال نیروی نقطه ای انجام می شود. فن اصلی در این روش شکل دهی که در تمام انواع این فرایند مشترک است، عبارت از بستن یک ورقه فلزی به سطح مندرل (سنبه) و شکل دادن به آن توسط یک غلطک در یک مرحله یا یک سری از مراحل متوالی می‌باشد (شکل ۱).
تف‌جوشی
[تلفظ: ت َ / ت َف ف] یا سینتر (به انگلیسی: Sintering) یکی از روش‌های شکل‌دهی مواد فلزی و سرامیکی است. تف‌جوشی، چسباندن یا چسبیدن ذرات یک یا چند ماده به یکدیگر از طریق ذوب سطحی براثر حرارت، همراه با فشار یا بدون آن، به‌طوری‌که به صورت یک توده جامد (solid mass) درآیند. اساس کار این روش کاهش انرژی آزاد سطحی ذرات در اثر چسبیدن به یکدیگر است. در این روش ابتدا ماده اولیه، که به صورت پودر است، را پرس کرده و در کوره می‌گذارند و در نتیجه قطعه حجیم با استحکام مناسب از ذرات پودر بدست می‌آید. در حین تولید قطعه چگال با قرار دادن نمونه خام در دمای بالا مکانیزم ها و مراحل مختلفی رخ می دهد.
فلزکاران باستان در منطقه ای که امروزه به نام سوریه یا ترکیه شرقی شناخته می شود، در اوایل ۳۰۰۰ قبل از میلاد می دانستند که چگونه مس را همراه قلع ذوب کرده تا فلزی به نام برنز تولید نمایند. گاهی مواقع حتی بدون اینکه آگاه باشند برنج هم تولید می کردند، چراکه خاکه های سنگ معدن قلع و روی گاهی باهم یافت می شود و هر ۲ فلز رنگ و ساختار مشابهی دارند.حدود سال های ۲۰ قبل از میلاد تا ۲۰ بعد از میلاد، فلزکاران کناره دریای مدیترانه توانستند سنگ معدن روی را از سنگ هایی که شامل قلع بودند تشخیص داده و شروع به آسیاب کردن روی همراه با مس به منظور ساخت سکه های برنجی و موارد دیگر کردند. بخش اعظم روی از گرمادهی ماده معدنی به نام کالامین بدست می آید، که شامل ترکیبات مختلف از روی می باشد. از سال ۳۰۰ میلادی، صنعت فلزکاری برنج در آنچه امروزه آلمان و هلند نامدار هستند، پیشرفت کرد.
آلومینیوم یکی از فلزات واسطه است که در ایالات متحده آمریکا و کانادا برخلاف سایر کشورها به «آلومینیُم»، «آلومینُم» می‌گویند. هر دو تلفظ از واژه لاتین Lumen به معنی «نور» گرفته شده‌است.
پیش از جداسازی فلز آلومینیم، اکسید آن آلومین نامید می‌شد. هامفری دیوی که موفق نشده بود از آلومین، آلومینیم تهیه کند، گفت که می‌خواهد نام این فلز را «آلومیم» بگذارد. ولی بعداً آن را به «آلومینم» تغییر داد تا با آلومین مطابقت داشته باشد. با این حال واژهٔ آلومینیم کاربرد عمومی پیدا کرد، زیرا نام بسیاری از عنصرهای فلزی به «یُم» ختم می‌شود.
چُدَن به آلیاژهایی از آهن و کربن که بین ۲٫۱ الی ۶٫۲ درصد کربن داشته باشند، گفته می‌شود. رنگ مقطع شکست این آلیاژ به عنوان شناسه نامگذاری انواع مختلف آن به کار می‌رود. بیش از ۹۵ درصد وزنی چدن را آهن تشکیل می‌دهد و عناصر آلیاژی اصلی آن کربن و سیلیسیم هستند. به‌طور معمول بین ۲٫۱ تا ۴ درصد کربن و ۱ تا ۳ درصد سیلیسیم دارد و به عنوان آلیاژی سه‌گانه شناخته می‌شود. با این وجود، انجماد آن از روی دیاگرام فازی دوتایی آهن-کربن بررسی می‌شود. جایی که نقطه یوتکتیک در دمای ۱۱۵۴ درجه سانتی گراد و ۴٫۳ درصد کربن اتفاق می‌افتد که حدود ۳۰۰ درجه کمتر از نقطه ذوب آهن خالص است. چدنها، به استثنا نوع داکتیل، ترد هستند و به دلیل نقطه ذوب پایین، سیالیت، قابلیت ریخته‌گری، ماشین کاری، تغییرشکل ناپذیری و مقاومت به سایش به موادی مهندسی با دامنه وسیعی از کاربرد تبدیل شده و در تولید لوله‌ها، ماشینها، قطعات صنعت خودرو مانند سرسیلندر، بلوک سیلندر و جعبه دنده به کار می‌روند. چدن همچنین به تضعیف و تخریب ناشی از اکسایش (خوردگی) مقاوم است.
فولاد ضد زنگ یا استنلس استیل Stainless Steelبه فولادهایی با مقدار عناصر آلیاژی بالا گفته می‌شود که توانایی مقاومت به خوردگی در اتمسفرهای خورنده و دماهای بالا را داشته باشند. فولادهای ضد زنگ معمولی حاوی آهن و کربن به علاوه حداقل ۱۱ درصد کروم هستند که عامل اصلی مقاومت به خوردگی آنهاست.
هنگام ماشینکاری با طول های آویزان بلند، بسیار مهم است که برای یک ابزار صلب، تنظیم طول به گونه ای باشد که تماس نقاط کلمپ به درستی باشد. حداقل طول کلمپ توصیه شده مساوی ۴ برابر قطر ابزار می باشد.
تاریخچه فولاد:
اولین آهن شکل گرفته در دوره پیش از تاریخ استفاده شد که از شهاب سنگ ها بود.ذوب آهن در هزاره دوم پیش از میلاد شکل گرفت.آثاری که کشف شده از ۱۸۰۰ پیش از میلاد در هند و در مشرق ۱۵۰۰ پیش از میلاد در آناتولی- قفقاز بوده است.
